Mijn naam is Daniëlla Martina. Als jong meisje ging ik er graag op uit en als ik terugkijk was dat mijn mijmertijd. Ik nam soms een schriftje mee om in te schrijven en ging op pad. Zo dacht ik na over wat ik tegenkwam in het leven, over wat ik meemaakte en hoe ik over dingen dacht. Tegelijkertijd kon ik oprecht verwonderd zijn door de natuur en het leven zelf.

Terwijl ik ouder werd bleek de combinatie studie, werk en een sociaal leven er voor te zorgen dat ik de verbinding met mezelf verloor en het mijmeren op de achtergrond verdween. Toen besefte ik dat mijmeren voor mij net zo van levensbelang is als ademhalen. Het helpt me om tot rust te komen en me verwonderd te bezinnen op het leven. Mijmeren over wat me raakt in de natuur en in mensen.

Ik ben niet de enige met behoefte aan mijmertijd. Op mijn werk als geestelijk verzorger merk ik het aan de druk die mensen ervaren in hun werk en tijdens de retraites die ik aanbied in het klooster in Huissen merk ik dat mensen ook behoefte hebben aan stilte, aan meditatie en aan bezinning. In het klooster en in de retraites die ik aanbied kunnen mensen tot rust komen en schep ik een veilige ruimte om mensen op een laagdrempelige manier door middel van verschillende vormen van activiteiten, ontvankelijk te maken voor wat er van binnen in hun leeft.

Ik werk al mijn hele leven met veel verschillende mensen. Op dit moment werk ik al jaren als algemeen geestelijk verzorger met mensen die doofblind zijn en met mensen met dementie. Hen mag ik bij staan in momenten van verlies, verdriet en ook van pure vreugde. Zij ontroeren mij met hun levensverhalen en kunnen mij soms ook echt oprecht verrassen met een gebaar of opmerking. Ik mag hen vaak bij staan in het stervensproces, geef vorm aan religieuze en/of algemene rituelen bij afscheid en geef samen met collega’s vorm aan de werkgroep diversiteit en inclusie.

Studies: SPH (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) en Theologie

Hobby’s: wandelen in de natuur, zingen, fotograferen, tekenen, schilderen, dansen, mijmeren en clownerie.